Głupio, że za dwa tygodnie już go nie będzie. Nie będziemy się mogli codziennie spotykać, wyjedzie. Głupio.

Skończyłam szkołę nie cały tydzień temu a już mi jej brakuje. W końcu to aż 6 lat. Byli jacy byli no ale brakuje. Za dużo śpię. Za dużo imprezuje. Fakt, faktem, ze dyplom oblewam no ale ile jeszcze? Fakt, że wczoraj kolega stawiał mnie trochę uratował. Byliśmy na piwie. Bez niego. Musiał pracować. W sumie tylko siedzieliśmy. Sama nie wiem czym mam się czuć nie w porządku. Dzisiaj też pracuje. To już o dwa dni za dużo. Czemu mi się musi tak cholernie tęsknić nawet po godzinie?

Mam internet. W końcu, tyle na niego czekałam. Praktycznie od poprzednich wakacji i jest! Modem z plusa jest podłączony do mojego laptopa. Bardzo się z tego ciesze, bo w końcu bd mogła oglądać forum w całej okazałości/ Co prawda ciężko bd się teraz przerzucić z mobilnego, ale dam radę W końcu bd mogła pobierać moje ukochane horrory. JESTEM BARDZO SZCZĘŚLIWA I WDZIĘCZNA TACIE.

Matura się zbliża. Zaczynam się po nocach stresować! Najgorsze to, że czuję, że powinnam się więcej uczyć, a mi się nie chce. Cóż, mam nadzieję, że będzie dobrze.

Jeszcze tylko trochę czasu do wakacji a ja dalej mam problemy z fizyką. Mam 2 pozytywne i 2 jedynki, ale bd jeszcze jeden spr i poprawa, mam nadzieje, że jakoś dam radę.

Jestem w takim dekadenckim nastroju, że masakra. Generalnie jest niefajnie, ale jakoś przeżyję.

ostatnio jest wyjątkowo przyjemnie, moja dziesięcioletnia miłość do londynu została w końcu przypieczętowana. cztery dni to zdecydowanie za krótko, ale zawsze coś. niedługo tam wrócę, innej opcji nie ma. egzaminów nie zawaliłam, a nawet poszły dużo lepiej, niż zakładałam. do wakacji 7 dni. pogoda jest jaka jest, ale już się przyzwyczaiłam i przestała mi przeszkadzać. za dwa tygodnie dowiem się, czy dostałam się do szkoły. nerwy.

Matko, wyniki matur już za mną. Nareszcie! Teraz jeszcze tylko połapać się z tymi rejestracjami i dokumentami na studia i liczyć na najlepsze. Mam nadzieję, że w końcu na serio zacznę te wakacje.
Choć nie byłabym tego taka pewna, bo prawdopodobnie mój tata wyjeżdża do pracy do Niemiec i będzie trzeba duuuużo pomóc mamie. Ech, jak ja nie lubię, jak taksię dzieje...

Za ciepło, chciałabym zimę już.

Nie dociera to do mnie. Czemu akurat nasza Karolinka?! Nie ma jakichkolwiek szans na wybudzenie a tym bardziej na normalne funkcjonowanie. Teraz po tym wszystkim boję się wyjść na miasto. Jedno wiem: należy łapać każdą sekundę naszego życia. To jest właśnie ten moment kiedy możemy złapać jakiś konkretny owoc dnia. Ona była silna i mocna. Podziwiam ją. I tak do mnie to nie dociera... Wyobrażam sobie że ona siedzi u siebie w domu, śpi i będzie mogła się wybudzić i się jeszcze spotkamy. A tu? Nic. Tęsknię za Nią...